وبلاگ
افعال to be (توبی) در انگلیسی | گرامر
افعال to be در زبان انگلیسی خیلی اوقات جزء فعل های کمکی محسوب می شوند. در زبان انگلیسی 5 فعل to be وجود دارد؛ 3 فعل آن مربوط به زمان حال است و دو فعل دیگر مربوط به گذشته می شوند.
افعال to be زمان حال کدامند؟
فعل am اول شخص مفرد است و فقط برای ضمیر I (به معنی من) بکار می رود. فعل is برای ضمایر سوم شخص مفرد he, she و it بکار می رود. و are دوم شخص جمع است که از آن برای ضمایر you, we و they استفاده می شود.
مطلب مرتبط: ضمایر شخصی
I am a student.
من یک دانش آموز هستم.
He is a student.
او (مذکر) یک دانش آموز است.
She is a student.
او (مونث) یک دانش آموز است.
We are students.
ما دانش آموز هستیم.
You are a student.
شما یک دانش آموز هستید.
They are students.
آنها دانش آموز هستند.
افعال to be مربوط به گذشته کدامند؟
was گذشته افعال am و is می باشد و were گذشته فعل are است.
به چند مثال توجه کنید:
They were in the park yesterday.
آنها دیروز در پارک بودند.
Ms. Ahmadi was a teacher.
خانم احمدی یک معلم بود.
I was a student.
من یک دانش آموز بودم.
منفی کردن فعل های to be
برای منفی کردن افعال to be در جملات ‘not’ را به این افعال اضافه می کنیم.
He is a student. => He is not a student.
They are happy. => They are not happy.
I am in the bank. => I am not in the bank.
استفاده از شکل های مخفف
در زبان عامیانه از این افعال به شکل مخفف استفاده می شوند. این مخفف ها به شکل زیر هستند:
am => ‘m
is => ‘s
are = ‘re
مثال
I‘m twenty years old.
من 20 سال دارم.
He‘s a doctor.
او یک دکتر است.
They‘re my friends.
آنها دوستان من هستند.
She‘s not a pilot.
او یک خلبان نیست.
نحوه سوالی کردن جملات حاوی افعال to be
برای سوالی کردن این گونه جملات کافی است که افعال to be را به اول جمله بیاوریم، این گونه سوالات Yes-no questions نامیده می شوند. به مثال های زیر توجه کنید:
He is at home => Is he at home?
Yes, he is.
They are happy => Are they happy?
Yes, they are.
I am in Iran => Am I in Japan?
No, I am not.
همچنین جهت منفی کردن yes-no questions ما از دو روش می توانیم استفاده کنیم:
در روش اول که خیلی رایج تر هم هست از مخفف های منفی استفاده می کنیم.
Is he at home? => Isn’t he at home?
Are they in the class => Aren’t they in the class?
در روش دوم ما ‘not’ را بعد از فاعل قرار می دهیم. ساختار این روش به شکل زیر است (کاربرد این روش بیشتر در موقعیت های رسمی است):
not+فاعل+فعل to be
Is he at home? => Is he not at home?
Are they in the class? => Are they not in the class?
استفاده از فعل های to be در زمان استمراری
رایج ترین کاربرد زمان استمراری این است که برای چیزی که در حال اتفاق افتادن است یا اینکه در گذشته در حال اتفاق افتادن بود استفاده شود. برای این منظور ما از ساختار زیر استفاده می کنیم:
to be verb (am is are was were) + verb (فعل) + ing
ابتدا ما یکی از افعال پنج گانه to be را بکار می بریم و بعد از آن از یک فعل با ing استفاده می کنیم. در این ساختار استفاده از ing برای فعل نشانه استمرار یک عمل است.
مثال
I am listening to music.
من در حال گوش دادن به موسیقی هستم
همانطور که می بینید برای ضمیر I از یک فعل to be مناسب (am) استفاده کردیم. سپس یک فعل با ing را بکار بردیم (listening).
When my friend called, I was reading a book.
وقتی که دوستم زنگ زد در حال خواندن یک کتاب بودم.
برای آموزش کامل ساختار استمراری به زمان حال استمراری و گذشته استمراری در انگلیسی مراجعه کنید.
تلفظ کلمات کلیدی
am 
is
are
was
were
پست های مرتبط: